Домбыра қазақ халқының музыкалық мәдениетінің ажырамас бөлігі болып табылады және оның өмірінің әртүрлі аспектілерінде маңызды рөл атқарады. Тарихи домбыра тарихи оқиғалар мен батырлық ертегілерді жеткізетін эпикалық әндер мен жырларға сүйемелдеу ретінде қолданылған. Домбыра сондай-ақ мерекелер мен үйлену тойларынан бастап жерлеу рәсімдеріне дейінгі әртүрлі өмірлік оқиғаларға байланысты музыкалық дәстүрлер мен рәсімдерде шешуші рөл атқарды.
Қазақстанның Ұлттық археологиялық мектебінің негізін қалаушылардың бірі, "Бозоқ" қалашығының тұңғыш ашушысы, белгілі археолог Кемел Ақышевтің зерттеулері бойынша Қазақстандағы домбыраның алғашқы археологиялық айғақтары неолит дәуірінен басталады. Қазіргі уақытта домбыра ұлттық бірегейлік пен мәдени мұраның символы ретінде өзінің танымалдығы мен маңыздылығын сақтауды жалғастыруда. Домбыраның дыбыстары мен әуендері музыкалық қойылымды безендіріп қана қоймай, халықтың дәстүрлерін, құндылықтары мен тарихи тәжірибесін жеткізу мен сақтаудың маңызды арнасы болып табылады.
Домбыра мен басқа да дәстүрлі музыкалық аспаптарды танымал ету музыкалық дәстүрлердің байлығына назар аудару және халқымыздың тарихи-мәдени мұрасын сақтау үшін өте маңызды.
